Toch weer even schrikken

vanacht heb ik de halve nacht wakker gelegen, omdat ik had gedroomd dat we weer voor een nieuwe intake waren in het ziekenhuis. voor isci. ivf dus. we werden afgewezen omdat ik het turner syndroom heb en twee dochters heb met dit syndroom. en dat ik al 3 kids heb. toendertijd toen we in behandeling waren in het ziekenhuis wist ik nog niet dat ik het turnersyndroom had. ben er per toeval achter gekomen door dna onderzoek bij mijn zus voor wie ik het kindje heb gedragen. zij mocht niet meer verder met behandelingen vanwege dit syndroom. ik was er toen al weg. met 3 kids rijker. is pas later bij mij dna onderzoek gedaan. vandaar mijn angst om nu alsnog afgewezen te worden, nu ze het van mij ook weten.staat immers nu in mijn dossier omdat ik van mijn nichtje in hetzelfde ziekenhuis bevallen. daardoor is de angst groot om afgewezen te worden. kun je nagaan hoe erg ik hier eigenlijk geestelijk me bezig ben. niet erg goed dus. om er steeds zo erg mee bezig te zijn.

maar goed. vanmiddag om 16.00 moest mijn zus en zwager met mijn nichtje vera lynn in het ziekenhuis zijn voor de uitslag van het dna onderzoek. na de bevalling is er navelstrengbloed afgenomen voor dit onderzoek. om 1700 belde mijn zus op met de uitslag. vera lynn heeft een iets zwaardere variant van het turner syndroom. verder krijgt ze nog onderzoeken om eventuele andere afwijkingen te zoeken. die hier bij kunnen horen. hoeft dus verder niets te zijn. de kleine hartafwijking die ze heeft hoort dus bij dit syndroom. is dus niets iets om je verder over druk te maken. mischien was ik al bang voor deze uitslag dat ik daarom zo heb gedroomt en niet meer verder kon slapen omdat ik maar lag te malen in mijn hoofd. ben momentel beetje down door alles omdat ik niet meer weet wat ik nu moet en de onzekerheid wat te doen.